การพัฒนาแหล่งน้ำเพื่อการเกษตรกรรม กรณีศึกษาหมู่บ้านราษฏร์พัฒนา ตำบลสระ อำเภอเชียงม่วน จังหวัดพะเยา

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ เพื่อศึกษาแนวทางการแก้ไขปัญหาการขาดแคลนน้ำในพื้นที่ จากผลการศึกษาพบว่า ปริมาณน้ำท่าที่ไหลเข้ามาในพื้นที่มีปริมาณรวมประมาณ 785.64 ล้านลูกบาศก์เมตรต่อปี ซึ่งมีความเพียงพอต่อความต้องการใช้น้ำในทุกกิจกรรมที่มีค่าประมาณ 8.23 ล้านลูกบาศก์เมตรต่อปี ซึ่งจากปริมาณน้ำต้นทุน และสภาพภูมิประเทศของพื้นที่ สามารถพัฒนาระบบชลประทานเพื่อนำน้ำต้นทุนไปใช้ในกิจกรรมต่าง ๆ ได้ 2 ลักษณะ คือ โครงการประตูระบายน้ำ และโครงการสูบน้ำด้วยพลังงานไฟฟ้า เมื่อทำการวิเคราะห์ทางด้านเศรษฐศาสตร์วิศวกรรม พบว่า โครงการประตูระบายน้ำ และโครงการสูบน้ำด้วยพลังงานไฟฟ้า มีค่าอัตราส่วนของผลประโยชน์ต่อต้นทุน (Benefit cost ratio: B/C Ratio) เท่ากับ 0.87 และ 4.49 ตามลำดับ ดังนั้น ในการพัฒนาแหล่งน้ำเพื่อการเกษตรกรรมในพื้นที่นี้จึงควรเลือกการดำเนินโครงการเป็นสถานีสูบน้ำด้วยพลังงานไฟฟ้า