การสำรวจความต้องการฝึกวิชาชีพผู้ต้องขังตามนโยบายการพัฒนาพฤตินิสัยด้านการฝึกวิชาชีพของกรมราชทัณฑ์: กรณีศึกษาเรือนจำจังหวัดพะเยา

Abstract

การสำรวจความต้องการฝึกวิชาชีพผู้ต้องขังหญิงตามนโยบายการพัฒนาพฤตินิสัยด้านการฝึกวิชาชีพของกรมราชทัณฑ์ กรณีศึกษาเรือนจำจังหวัดพะเยา มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความต้องการในการฝึกวิชาชีพ และปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการในด้านการฝึกวิชาชีพของผู้ต้องขังหญิงเรือนจำจังหวัดพะเยา ศึกษาโดยวิธีเชิงปริมาณในกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ต้องขังหญิงเรือนจำจังหวัดพะเยาที่เป็นนักโทษเด็ดขาด จำนวน 171 คน ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า ผู้ต้องขังหญิงมีอายุระหว่าง 26-40 ปี ร้อยละ 57.89 การศึกษาระดับประถมศึกษา ก่อนต้องโทษมีอาชีพรับจ้างทั่วไป รายได้ก่อนต้องโทษส่วนใหญ่อยู่ที่ 5,001-10,000 บาทต่อเดือน กระทำความผิดในคดียาเสพติด และเป็นการต้องโทษครั้งแรกเข้ารับการฝึกวิชาชีพตามความเห็นของเจ้าหน้าที่ ร้อยละ 56.70 ทักษะอาชีพที่ต้องการฝึกอบรมมากที่สุด คือ เสริมสวย รองลงมา คือ นวดไทย การทดสอบความสัมพันธ์ของตัวแปรที่มีผลต่อความต้องการ (ไคสแควร์) ปัจจัยภายในไม่มีระดับนัยสำคัญต่อความต้องการฝึกวิชาชีพของผู้ต้องขังหญิง คือ ระดับการศึกษา 0.366 ลักษณะความผิด 0.360 รายได้ก่อนต้องโทษ 0.244 และปัจจัยภายนอกไม่มีนัยสำคัญต่อความต้องการฝึกวิชาชีพของผู้ต้องขังหญิง ได้แก่ คู่คดี ครอบครัวและเพื่อนผู้ต้องขัง 0.709 รายได้และผลตอบแทนจากการฝึกวิชาชีพ 0.251 ปัญหาที่พบ ได้แก่ วิชาชีพที่ฝึกไม่ตรงกับตลาดแรงงาน จำนวนวิทยากรไม่เพียงพอ เงินรางวัลปันผลจากการทำผลิตภัณฑ์ได้น้อยจนไม่เป็นสิ่งจูงใจที่ดีพอ และปัญหาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการฝึกวิชาชีพของผู้ต้องขังหญิง คือ ความแออัดของผู้ต้องขัง