มาตรการทางกฎหมายและนโยบายในการจัดการพาหะนำโรคแบบบูรณาการภายใต้แนวคิดสิทธิในการดำรงชีวิตอยู่ในระบบนิเวศที่ดี

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ โต้แย้งสิทธิที่อยู่ภายใต้แนวคิดมนุษย์เป็นศูนย์กลางที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองสุขภาพอนามัยของมนุษย์ ในกลุ่มกฎหมายและนโยบายสาธารณสุขซึ่งเป็นวิธีการที่ไม่ยั่งยืน โดยใช้วิธีการศึกษาด้วยการวิเคราะห์เอกสารทางวิชาการที่เกี่ยวข้อง การศึกษานี้ได้นำเสนอวิธีการทางเลือกที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในการบริหารจัดการแมลงพาหะนำโรค ซึ่งตั้งสมมติฐานอยู่บนแนวคิดของสิทธิในการดำรงชีวิตอยู่ในระบบนิเวศที่ดี ภายใต้แนวคิดนิเวศเป็นศูนย์กลาง วิทยานิพนธ์นี้ไม่เห็นด้วยกับกฎหมาย และนโยบายสาธารณสุขที่มุ่งเน้นแต่เพียงการคุ้มครองสิทธิของมนุษย์แต่เพียงอย่างเดียว แต่ควรคุ้มครองความสมบูรณ์ของระบบนิเวศด้วย ซึ่งนั่นก็เพราะว่ามนุษย์ต้องพึ่งพิงธรรมชาติ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ให้ข้อเสนอเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิในการดำรงชีวิตอยู่ในระบบนิเวศที่ดี เพื่อการจัดการแมลงพาหะนำโรคในระบบกฎหมายสาธารณสุข โดยยกตัวอย่างประกอบเฉพาะเรื่องการบริหารจัดการยุงพาหะนำโรค ผลของการศึกษาวิจัยปรากฏว่ากฎหมายและนโยบายต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับสาธารณสุขไม่ได้คำนึงถึงผลกระทบต่อระบบนิเวศ ดังนั้น มาตรการที่ใช้สารเคมีจึงถูกใช้อย่างเสรี โดยปราศจากข้อจำกัดไม่ว่ามาตรการนั้นจะมีคุณภาพในการทำลาย และกำจัดแมลงพาหะหรือไม่ ในทางกลับกันสารเคมีเหล่านั้นได้ปนเปื้อนในระบบนิเวศทุก ๆ ปี วิทยานิพนธ์ฉบับนี้นำเสนอทางเลือก ซึ่งอยู่บนพื้นฐานของสิทธิในการดำรงชีวิตอยู่ในระบบนิเวศที่ดี และการจัดการพาหะนำโรคแบบบูรณาการขององค์การอนามัยโลก ซึ่งควรถูกนำกลับมาพิจารณาใหม่ให้เป็นมาตรการทางกฎหมาย สำหรับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และกระทรวงสาธารณสุข ดังนี้ ความสำเร็จอาจเกิดขึ้นได้หากสิทธิในการดำรงชีวิตอยู่ในระบบนิเวศที่ดีได้รับการยอมรับให้เป็นหลักการทางกฎหมายต่อไป