Please use this identifier to cite or link to this item: http://www.updc.clm.up.ac.th//handle/123456789/422
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorไชยลังกา, รุจิรา-
dc.date.accessioned2020-07-17T04:34:36Z-
dc.date.available2020-07-17T04:34:36Z-
dc.date.issued2562-
dc.identifier.citationhttp://tdc.thailis.or.th/tdc/browse.php?option=show&institute_code=191&bib=1283&doc_type=0&TitleIndex=1en_US
dc.identifier.urihttp://10.209.10.67:8080/handle/123456789/422-
dc.description.abstractการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาถึงมาตรการทางกฎหมายของไทยที่เกี่ยวข้องกับการเยียวยาผู้เสียหายที่ได้รับผลกระทบจากการเมาแล้วขับ ตลอดถึงสภาพปัญหาและอุปสรรคในการบังคับใช้ เพื่อให้ได้ข้อเสนอแนะและแนวทางแก้ไขปัญหาโดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการศึกษาข้อมูลจากการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกจากผู้ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เมาแล้วขับ ผนวกกับการวิจัยเอกสารโดยการศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลจากหนังสือ บทความ เอกสารงานวิจัย และบรรดากฎหมายที่เกี่ยวข้องรวมทั้งข้อมูลที่ได้จากการค้นคว้าจากฐานข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ ผลการศึกษาพบว่า มีมาตรการทางกฎหมายไทยที่เกี่ยวข้องกับการเยียวยาผู้เสียหายที่ได้รับผลกระทบจากการเมาแล้วขับ 4 มาตรการและมีสภาพปัญหาดังต่อไปนี้ 1) การเยียวยาด้วยระบบประกันภัย ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 ซึ่งมีจำนวนเงินคุ้มครองที่ไม่ครอบคลุมถึงความเสียหายที่เกิดขึ้น 2) การเยียวยาด้วยการใช้สิทธิเรียกร้องค่าเสียหายจากผู้กระทำความผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 2 ลักษณะ 5 ละเมิด ไม่มีการให้สิทธิผู้เสียหายในการเรียกร้องค่าเสียหายทางจิตใจ 3) การเยียวยาความเสียหายตามพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทน และค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ. 2544 ไม่มีการกำหนดให้ความผิดฐานขับขี่รถขณะเมาสุราเป็นความผิดที่ผู้เสียหายสามารถยื่นขอรับค่าตอบแทนได้ และมีการใช้ดุลพินิจของคณะกรรมการพิจารณาค่าตอบแทนกำหนดหลักเกณฑ์ในการจำกัดสิทธิผู้เสียหาย และ 4) มาตรการช่วยเหลือการเยียวยาด้วยการคุ้มครองสิทธิทางกระบวนการยุติธรรม ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 44/1 มีช่องว่างในการเข้าถึงสิทธิ ข้อเสนอแนะและแนวทางแก้ไขปัญหาของการใช้มาตรการทางกฎหมายในการเยียวยาผู้เสียหายที่ได้รับผลกระทบจากการเมาแล้วขับ คือ 1) ควรปรับปรุงขยายวงเงินคุ้มครองเงินเยียวยาความเสียหายในส่วนของค่ารักษาพยาบาลตามจำนวนค่าใช้จ่ายที่ผู้เสียหายได้จ่ายจริง และค่าชดเชยกรณีนอนรักษาตัวในโรงพยาบาล 2) ควรมีการกำหนดบทบัญญัติกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ให้ผู้เสียหายสามารถเรียกค่าเสียหายทางจิตใจได้ 3) ควรกำหนดบทบาทหน้าที่ของพนักงานสอบสวนให้เป็นผู้แจ้งสิทธิ์ในการเรียกค่าเสียหายคดีแพ่งไปพร้อมกับการดำเนินคดีอาญาให้แก่ผู้เสียหาย และ 4) ควรแยกการเยียวยาผู้เสียหายเมาแล้วขับออกจากเกณฑ์พิจารณาของพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ. 2544 และให้จัดตั้งกองทุนเยียวยาเหยื่อเมาแล้วขับโดยตราเป็นกฎหมายไว้โดยเฉพาะที่มีรูปแบบที่ชัดเจนเป็นรูปธรรมen_US
dc.description.sponsorshipมหาวิทยาลัยพะเยาen_US
dc.publisherมหาวิทยาลัยพะเยาen_US
dc.subjectการเยียวยาen_US
dc.subjectผู้เสียหายen_US
dc.subjectเมาแล้วขับen_US
dc.subjectRemediesen_US
dc.subjectInjured personen_US
dc.subjectDrunk drivingen_US
dc.titleปัญหาการบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยเรื่องการเยียวยาผู้เสียหายที่ได้รับผลกระทบจากการเมาแล้วขับen_US
dc.title.alternativeProblems of Law Enforcement Concerning the Remedies for Victims Affected by Drunk Drivingen_US
dc.typeThesisen_US
Appears in Collections:ระดับปริญญาโท (Master Degree)

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
26.Rujira Chailangka.pdfRujira Chailangka1.72 MBAdobe PDFView/Open


Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.