อุปกรณ์ป้องกันการวิบัติในเสาของโครงข้อแข็งคอนกรีตเสริมเหล็กที่มีผนังก่ออิฐเนื่องจากแรงกระทำด้านข้าง

Abstract

การเกิดแผ่นดินไหวถือได้ว่ามีผลกระทบโดยตรงต่อโครงสร้างอาคารที่อยู่อาศัย ก่อให้เกิดการวิบัติแก่โครงสร้างหลักของอาคาร โดยเฉพาะบริเวณหัวเสาและโคนเสา เนื่องจากแรงจากผนังกระทำต่อเสา การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อออกแบบอุปกรณ์ช่วยลดแรงปฏิกิริยาระหว่างโครงข้อแข็งและผนังก่ออิฐเมื่อรับแรงกระทำทางด้านข้าง เพื่อป้องกันหรือลดการวิบัติที่จะเกิดขึ้นแก่เสา โดยใช้หลักการของแรงบิดเสียดทานและการให้แรงอัดเยื้องศูนย์ อุปกรณ์ช่วยลดแรงมีทั้งหมด 12 ตัวอย่าง คือ อุปกรณ์ตัวอย่างที่ใช้แรงบิดในการขันสลักเท่ากับ 40 50 และ 60 N-m โดยมีระยะเยื้องศูนย์เท่ากับ 25 20 15 และ 10 mm ตามลำดับ ผลจากการทดสอบพบว่าอุปกรณ์ตัวอย่างที่ใช้แรงบิดในการขันสลักมากและระยะเยื้องศูนย์น้อยจะทำให้ต้านทานแรงอัดได้มาก ตัวอย่างที่ใช้แรงบิดในการขันสลักน้อยและระยะเยื้องศูนย์มากจะรับแรงอัดได้น้อยลง โดยได้ค่าแรงอัดในช่วง 3-10 kN เมื่อนำมาคำนวณเป็นค่าสติฟเนสของอุปกรณ์จะอยู่ในช่วง 2-6 kN/mm ซึ่งเมื่อนำไปทำการวิเคราะห์โครงข้อแข็งที่มีผนังก่ออิฐ พบว่า อุปกรณ์ลดแรงช่วยให้ความเค้นในผนังลดลงและแรงเฉือนในเสาลดลงได้อย่างมีนัยสำคัญ