การศึกษาพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของผู้ติดเชื้อเอชไอวีเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มผู้ป่วยชาวเขากับกลุ่มผู้ป่วยพื้นราบ ภายใต้การดูแลของโรงพยาบาลเวียงแก่น จังหวัดเชียงราย

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี เปรียบเทียบระหว่างกลุ่มผู้ป่วยชาวเขากับกลุ่มผู้ป่วยพื้นราบ ภายใต้การดูแลของโรงพยาบาลเวียงแก่น จังหวัดเชียงราย ในการศึกษาครั้งนี้มีกลุ่มประชากร จำนวน 95 ราย ประกอบด้วยกลุ่มผู้ป่วยชาวเขา 35 ราย และกลุ่มผู้ป่วยพื้นราบ 60 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ใช้แบบสอบถาม ประกอบด้วยแบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคลและแบบสอบถามพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพ ซึ่งพัฒนาจากกรอบแนวคิดการส่งเสริมสุขภาพของเพนเดอร์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย (Mean) และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard deviation) ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมสุขภาพของกลุ่มประชากรเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า มีค่าเฉลี่ยของระดับพฤติกรรมสุขภาพ โดยรวมอยู่ในระดับดี (x̄ = 3.62, S.D. = 0.38) เมื่อแยกเป็นกลุ่มผู้ป่วยชาวเขากับกลุ่มผู้ป่วยพื้นราบ พบว่า ทั้งสองกลุ่มมีพฤติกรรมสุขภาพรายด้าน โดยรวมอยู่ในระดับดี (x̄ = 3.03, S.D. = 0.32) (x̄ = 3.18, S.D. = 0.27) ตามลำดับ เมื่อนำข้อมูลมาวิเคราะห์เปรียบเทียบระดับพฤติกรรมสุขภาพ พบว่า ระดับพฤติกรรมสุขภาพ ด้านจุดมุ่งหมายในชีวิต และด้านการควบคุมสภาวะแวดล้อม มีความแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05