การพัฒนาสมรรถนะหลักที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนกีฬาสังกัดมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ

Abstract

การวิจัยมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการพัฒนาสมรรถะหลักที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนกีฬา สังกัดมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ และเพื่อเปรียบเทียบการพัฒนาสมรรถนะหลักที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนกีฬา สังกัดมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ โดยจำแนกตาม วุฒิการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน ประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารและครู คำนวณหาขนาดของกลุ่มตัวอย่างโดยใช้การคำนวณของเครซี่และมอร์แกน (ค.ศ. 1970) จำนวน 175 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม โดยแบบสอบถามหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์เพื่อทดสอบสมมุติฐานแต่ละข้อดังนี้ การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ใช้ T-test, F-test ผลการวิจัย พบว่า การพัฒนาสมรรถนะหลักที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนกีฬา จากผู้ตอบแบบสอบถามที่มีความคิดเห็นต่อ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน อยู่ในระดับมากที่สุด (4.59) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ความคิดเห็นมากที่สุด คือ สมรรถนะการบริการที่ดี อยู่ในระดับมากที่สุด (4.61) รองลงมา คือ สมรรถนะการพัฒนาตนเองอยู่ในระดับมากที่สุด (4.60) สมรรถนะการมุ่งผลสัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานอยู่ในระดับมากที่สุด (4.59) สมรรถนะด้านจริยธรรมและจรรยาบรรณวิชาชีพครูอยู่ในระดับมากที่สุด (4.57) และมีความคิดเห็นน้อยที่สุด คือ สมรรถะการทำงานเป็นทีม อยู่ในระดับมากที่สุด (4.56) ตามลำดับ และพบว่า วุฒิการศึกษาสูงสุด และประสบการณ์การทำงาน มีผลต่อความคิดเห็นเกี่ยวกับสภาพการพัฒนาสมรรถนะหลักที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนกีฬา สังกัดมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ในเรื่องการพัฒนาสมรรถนะหลักแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05